Α causal relationship between omalizumab therapy and malignancy is unlikely

Busse W, Buhl R, Fernandez Vidaurre C, Blogg M, Zhu J, Eisner MD, Canvin J.

Omalizumab and the risk of malignancy: results from a pooled analysis.

J Allergy Clin Immunol. 2012 Apr;129(4):983-9.e6.

Abstract

BACKGROUND:

Since initial registration, the omalizumab clinical trial database has expanded considerably, with a doubling of patients exposed in the clinical trial environment. Previous pooled data (2003) from phase I to III studies of omalizumab showed a numeric imbalance in malignancies arising in omalizumab recipients (0.5%) compared with control subjects (0.2%). The previous analysis was based on limited available data, warranting further investigation.

OBJECTIVE:

We sought to examine the incidence of malignancy using comprehensive pooled data from clinical trials of omalizumab-treated patients.

METHODS:

This pooled analysis included data from 67 phase I to IV clinical trials. The prespecified primary analysis assessed the incidence of primary malignancy in 32 randomized, double-blind, placebo-controlled (RDBPC) trials.

RESULTS:

There were 11,459 unique patients in all clinical trials (7,789 received omalizumab). The primary analysis identified malignancies in 25 patients (RDBPC trials): 14 in 4,254 omalizumab-treated patients and 11 in 3,178 placebo-treated patients. Incidence rates per 1,000 patient-years of observation time for omalizumab- and placebo-treated patients were 4.14 (95% CI, 2.26-6.94) and 4.45 (95% CI, 2.22-7.94), respectively; the corresponding rate ratio was 0.93 (95% CI, 0.39-2.27). Primary malignancies were of varying histologic type and occurred in a number of different organ systems; no cluster of histologies was identified.

CONCLUSIONS:

In this pooled analysis no association was observed between omalizumab treatment and risk of malignancy in RDBPC trials; the rate ratio was below unity. The data suggest that a causal relationship between omalizumab therapy and malignancy is unlikely.

Copyright © 2012 American Academy of Allergy, Asthma & Immunology. Published by Mosby, Inc. All rights reserved.

Η θεραπεία με anti-IgE (omalizumab) αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην αντιμετώπιση του μη ελεγχόμενου σοβαρού επίμονου αλλεργικού βρογχικού άσθματος. Μία πρώιμη ανάλυση των δεδομένων που είχαν συλλεχθεί από κλινικές μελέτες έως το 2003 έδειξε μία τάση για αύξηση της εμφάνισης νεοπλασιών σε ασθενείς που ελάμβαναν το φάρμακο συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου : 0.5% έναντι 0.2%.

Η συσχέτιση αυτή επανεκτιμήθηκε εκ νέου από τους Busse W και συν. (J Allergy Clin Immunol. 2012 Apr;129(4):983-9) με δεδομένα τα οποία προέρχονται από 67 κλινικές μελέτες φάσης I έως IV οι οποίες διενεργήθηκαν κατά το διάστημα των δύο τελευταίων δεκαετιών και στις οποίες συμμετείχαν 11,459 ασθενείς, 7,789 από τους οποίους έλαβαν omalizumab. Από αυτές τις μελέτες αναλύθηκαν για περιστατικά εμφάνισης κακοήθειας 32 τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες με 7,432 ασθενείς, σε 4,254 από τους οποίους χορηγήθηκε omalizumab.

Eντοπίστηκαν 14 περιστατικά κακοήθειας στους ασθενείς που λάμβαναν omalizumab έναντι 11 περιστατικών στους ασθενείς που λάμβαναν το εικονικό φάρμακο (placebo). H επίπτωση εμφάνισης κακοήθειας δεν ήταν στατιστικά σημαντική μεταξύ των δύο ομάδων : 4.14 για την ομάδα της omalizumab έναντι 4.45 για την ομάδα που ελάμβανε placebo, ανά 1,000 ασθενείς-έτη αντίστοιχα , R.R = 0.93 (95% CI, 0.39-2.27).

Επιπλέον δεν υπήρξε συσχέτιση της omalizumab με συγκεκριμένο τύπο νεοπλασίας, ενώ η διάγνωση των περιστατικών καρκίνου ήταν ανεξάρτητη της χρονικής διάρκειας της θεραπείας.

Όπως επισημαίνουν και οι συγγραφείς στα συμπεράσματά τους, « με τα υπάρχοντα δεδομένα η αιτιολογική συσχέτιση της θεραπείας με omalizumab και της εμφάνισης νεοπλασίας φαίνεται απίθανη ».