EEaka Ελληνική Εταιρία Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσιολογίας
Greenhawt M, Aceves SS, Spergel JM, Rothenberg ME.
1. The management of eosinophilic esophagitis.
J Allergy Clin Immunol: In Practice 2013;1:332-40.
ABSTRACT.
Eosinophilic esophagitis (EoE) is a clinicopathologic, chronic esophageal inflammatory disease resistant to acid suppressive therapy and is associated with variable symptoms indicative of upper gastrointestinal dysfunction. Per current guidelines established by The International Group of Eosinophil Researchers (TIGERS), the diagnosis is made in symptomatic patients after a biopsy that confirms a peak eosinophil level of ≥15 eosinophils/high-powered field (HPF). The esophagus is distinguished by pronounced tissue eosinophilia in which dietary antigens are key inciting factors for disease pathogenesis; EoE being reversed by elimination of triggering food allergens suggests that the disease is mediated in part by allergic sensitization to foods. Moreover, experimental EoE in mice can be induced not only via food exposure but also via aeroallergen exposure. Consistent with an allergic etiology rather than an acid-induced esophagitis, swallowed glucocorticoids are effective for the treatment of EoE. Evaluation by an allergist is a recommended part of the diagnostic workup, especially for management of allergic comorbidities. Clinical practice for the evaluation of patients with EoE mainly relies on prick skin tests due to the ease and validation of these tests in the context of immediate hypersensitivity. However, both atopy patch testing and serum IgE testing have been used in EoE. Herein, we reviewed the basic clinical features of EoE with a focus on the approach to diagnosing causative food allergens and to dietary therapy.
Η πρόσβαση στο κείμενο είναι ελεύθερη από το website του εκδότη:
http://www.jaci-inpractice.org/article/S2213-2198%2813%2900231-6/fulltext
Dellon ES, Gonsalves N, Hirano I, Furuta GT, Liacouras CA, Katzka DA;
2. American College of Gastroenterology. ACG clinical guideline: Evidenced based approach to the diagnosis and management of esophageal eosinophilia and eosinophilic esophagitis (EoE).
Am J Gastroenterol. 2013 May;108(5):679-92;
Abstract
Esophageal eosinophilia and eosinophilic esophagitis (EoE) are increasingly recognized and prevalent conditions, which now represent common clinical problems encountered by gastroenterologists, pathologists, and allergists. The study of EoE has become a dynamic field with an evolving understanding of the pathogenesis, diagnosis, and treatment. Although there are limited data supporting management decisions, clinical parameters are needed to guide the care of patients with eosinophilic-esophageal disorders. In this evidence-based review, recommendations developed by adult and pediatric gastroenterologists are provided for the evaluation and management of these patients. New terminology is emphasized, particularly the concepts of esophageal eosinophilia and proton-pump inhibitor-responsive esophageal eosinophilia (PPI-REE) as entities distinct from EoE.
Η πρόσβαση στο κείμενο της οδηγίας είναι ελεύθερη:
Η Ηωσινοφιλική Οισοφαγίτιδα αποτελεί μία σχετικά πρόσφατα περιγραφείσθα κλινική και παθολογοανατομική οντότητα με άγνωστη επίπτωση και επιπολασμό στον ελληνικό πληθυσμό.
Μία καινοτομία σε όσα γνωρίζουμε έως τώρα αποτελεί η πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στην “Οισοφαγική Ηωσινοφιλία με ανταπόκριση στους αναστολείς της ατλίας πρωτονίων (PPI-REE)” ως ξεχωριστής κλινικής οντότητας, με διαφορετικά χαρακτηριστικά τόσο από την ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα, όσο και από την ΓΟΠ.
Σύμφωνα με την παραπάνω οδηγία, 30-50 % τόσο παιδιατρικών όσο και ενήλικων ασθενών με οισοφαγική ηωσινοφιλία η οποία δεν οφείλεται σε ΓΟΠ ή άλλα νοσήματα απαντούν στην χορήγηση PPIs. Αυτοί οι ασθενείς δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα. Επί του παρόντος είναι άγνωστο το αν αυτοί οι ασθενείς εκφράζουν μία ιδιοπαθή αυτόνομη νόσο ή έναν ξεχωριστό φαινότυπο είτε της ΓΟΠ είτε της ηωσινοφιλικής οισοφαγίτιδας.