Τοπική αλλεργική ρινίτιδα.Νεώτερα δεδoμένα σε παλιούς προβληματισμούς

Local allergic rhinitis: Concept, pathophysiology, and management
Carmen Rondón, MD, PhD, Paloma Campo, MD, PhD, Alkis Togias, MD, PhD, Wytske J. Fokkens, MD, PhD, Stephen R. Durham, MD, PhD, Desmond G. Powe, PhD, Joaquim Mullol, MD, PhD, Miguel Blanca, MD, PhD
J Allergy Clin Immunol 2012;129:1460-1467 June 2012

Local allergic rhinitis (LAR) is a localized nasal allergic response in the absence of systemic atopy characterized by local production of specific IgE (sIgE) antibodies, a TH2 pattern of mucosal cell infiltration during natural exposure to aeroallergens, and a positive nasal allergen provocation test response with release of inflammatory mediators (tryptase and eosinophil cationic protein). Although the prevalence remains to be established, a number of patients previously given a diagnosis of nonallergic rhinitis or idiopathic rhinitis are now being classified as having LAR. Culprit allergens responsible include house dust mite, grass and olive pollens, and many others.

For the diagnosis of LAR, neither skin prick testing nor determination of the presence of serum sIgE antibodies is useful, and a nasal allergen provocation test is needed to identify the culprit allergen or allergens. In a certain proportion of cases, local sIgE can be detected, and conjunctivitis, asthma, or both can be associated. Whether patients with LAR will have systemic atopy in the future is a matter of debate. Further studies are needed for examine the prevalence of this phenomenon in different areas, to improve the diagnostic methods to better identify these patients, and to develop therapeutic approaches, including the use of immunotherapy.

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο των Rondon et al. στο JACI του Ιουνίου 2012 όπου παρουσιάζουν μια σημαντική αναθεώρηση της ταξινόμησης της αλλεργικής ρινίτιδας επικεντρωμένη στην αναγνώριση ενός νέου φαινοτύπου αλλεργικής ρινίτιδας: της τοπικής αλλεργικής ρινίτιδας (LAR). Ισχυρίζονται ότι η τρέχουσα ταξινόμηση της ρινίτιδας σε αλλεργική ή μη αλλεργική ρινίτιδα (AR και NAR, αντίστοιχα), δεν είναι επαρκής και προτείνουν μια αναθεωρημένη ταξινόμηση που διαχωρίζει την αλλεργική ρινίτιδα σε υποκατηγορίες: αλλεργική ρινίτιδα με συστηματική ατοπία και τοπική αλλεργική ρινίτιδα χωρίς συστηματική ατοπία. Αναφέρουν ότι αρκετοί ασθενείς που διαγιγνώσκονται με ιδιοπαθή ρινίτιδα ή με μη αλλεργική ηωσινοφιλική ρινίτιδα μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν LAR, γεγονός το οποίο θα επηρεάσει αποφασιστικά την θεραπεία τους.

Οι συγγραφείς  εκτιμούν την συχνότητα της LAR (από δεδομένα ευρωπαϊκών κέντρων όπως αναφέρουν) να είναι μεταξύ 47-62% των ασθενών που ανέφεραν εποχιακά ή ολοετή συμπτώματα ρινικής αλλεργίας.
Ενδιαφέροντα επίσης επίσης τα δεδομένα των συγγραφέων σε σειρά ασθενών τους με LAR που λαμβάνουν υποδόρια ανοσοθεραπεία (αγρωστώδη) και έχουν βελτίωση της κλινικής εικόνας τους