Παγκόσμια Οργάνωση Αλλεργιολογίας: Νεότερα δεδομένα για την αντιμετώπιση της αναφυλαξίας, Σεπτέμβριος 2013.

World Allergy Organization Anaphylaxis Guidelines: 2013 Update of the Evidence Base.

Int Arch Allergy Immunol. 2013 Sep 5;162(3):193-204. [Προδημοσίευση].

Abstract

The World Allergy Organization (WAO) Guidelines for the assessment and management of anaphylaxis are a widely disseminated and used resource for information about anaphylaxis.

They focus on patients at risk, triggers, clinical diagnosis, treatment in health care settings, self-treatment in the community, and prevention of recurrences. Their unique strengths include a global perspective informed by prior research on the global availability of essentials for anaphylaxis assessment and management and a global agenda for anaphylaxis research.

Additionally, detailed colored illustrations are linked to key concepts in the text [Simons et al.: J Allergy Clin Immunol 2011;127:593.e1-e22].

The recommendations in the original WAO Anaphylaxis Guidelines for management of anaphylaxis in health care settings and community settings were based on evidence published in peer-reviewed, indexed medical journals to the end of 2010. These recommendations remain unchanged and clinically relevant.

An update of the evidence base was published in 2012 [Simons et al.: Curr Opin Allergy Clin Immunol 2012;12:389-399].

In 2012 and early 2013, major advances were reported in the following areas:

• Further characterization of patient phenotypes;
• Development of in vitro tests (for some allergens) that help distinguish clinical risk of anaphylaxis from asymptomatic sensitization;
• Epinephrine (adrenaline) research, including studies of a new epinephrine auto-injector for use in community settings, and randomized controlled trials of immunotherapy to prevent food-induced anaphylaxis.

Despite these advances, the need for additional prospective studies, including randomized controlled trials of interventions in anaphylaxis is increasingly apparent. This 2013 Update highlights publications from 2012 and 2013 that further contribute to the evidence base for the recommendations made in the original WAO Anaphylaxis Guidelines.

Ideally, it should be used in conjunction with these Guidelines and with the 2012 Guidelines Update.

Η πρόσβαση στο πλήρες κείμενο του άρθρου, όπως και οι παραπομπές παρακάτω είναι ελεύθερες από τους ακόλουθους διαδικτυακούς συνδέσμους:

http://www.karger.com/Article/FullText/354543

Η αναφυλαξία αποτελεί μία σοβαρή, δυνητικά απειλητική για την ζωή συστηματική αντίδραση υπερευαισθησίας. Το 2011 Η Παγκόσμια Οργάνωση Αλλεργιολογίας δημοσίευσε τις κατευθυντήριες οδηγίες της για την διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση της αναφυλαξίας:

Simons FE, Ardusso LR, Bilò MB, El-Gamal YM, Ledford DK, Ring J, Sanchez-Borges M, Senna GE, Sheikh A, Thong BY; World Allergy Organization. World allergy organization guidelines for the assessment and management of anaphylaxis.World Allergy Organ J. 2011 Feb;4(2):13-37.

http://www.waojournal.org/content/4/2/13

http://www.jacionline.org/article/S0091-6749%2811%2900128-X/fulltext

Το 2012 προσετέθησαν νεότερα δεδομένα τα οποία δημοσιεύθηκαν στην περιοδική έκδοση CurrentOpinioninAllergy & ClinicalImmunology :

Simons FER, Ardusso LRF, Bilo MB, Dimov V, Ebisawa M et al. 2012 Update: World Allergy Organization guidelines for the assessment and management of anaphylaxis. Current Opinion in Allergy & Clinical Immunology. 2012; 12(4): 389-399.

http://www.medscape.com/viewarticle/767159

Το 2012 και το 2013 σημειώθηκαν σημαντικές πρόοδοι όσον αφορά τους φαινότυπους των ασθενών με αναφυλαξία, την ανάπτυξη εργαστηριακών μεθόδων οι οποίες υποβοηθούν την εκτίμηση του πιθανού κινδύνου για την πρόκληση σοβαρής αναφυλαξίας έναντι κυρίως τροφικών αλλεργιογόνων και την διαφορική διάγνωση της αναφυλαξίας στο δηλητήριο των υμενοπτέρων, την αξιολόγηση ενός νεότερου τύπου αυτοενιέμενης αδρεναλίνης (Auvi-Q), και τις τεχνικές επαγωγής ανοχής σε τροφικά αλλεργιογόνα (γάλα, αυγό και αράπικο φυστίκι).

Όσον αφορά την θεραπευτική αντιμετώπιση της αναφυλαξίας στα τμήματα επειγόντων περιστατικών, η αδρεναλίνη εξακολουθεί να αποτελεί την θεραπεία εκλογής και είναι αποτελεσματική εφ΄όσον χορηγηθεί έγκαιρα. Αντίθετα τα αντιισταμινικά δεν αποτελούν φάρμακα πρώτης επιλογής για την αρχική αντιμετώπιση της αναφυλαξίας, ενώ τα δεδομένα για τα κορτικοειδή προέρχονται κυρίως από μελέτες οι οποίες αφορούν  ασθενείς με παροξυσμούς βρογχικού άσθματος, η δράση τους εκδηλώνεται αρκετές ώρες μετά την χορήγησή τους και ο ρόλος τους στην πρόληψη της διφασικής αναφυλαξίας παραμένει πεδίο αντικρουόμενων απόψεων.